Murdinto “persono de la jaro” en Osetio

Stranga kaj bedaŭrinda! Ĉu tiel la voĉdonintoj ne kuraĝigas personan venĝon super leĝa puno de kulpulo? Kian heroecon ili trovis en tiu faro de s-ro Kalojev?

» aldone promesis al Vitalij Kalojev prestiĝan postenon

Kalojev miascie estas en la respubliko konata arkitekto (se mi ne eraras, li estas aŭtoro de la nove konstruita Preĝejo de Sankta Georgo en Vladikavkaz). Eble, oni proponos al li postenon rilatan al konstruado (sed eble ne ĉar li iun mortigis, sed ĉar li estas konata fakulo pri tio). Certe, li iĝis pli „publika“ post la triobla tragedio kaj tial pli dezirata en politiko.

» Vitalij Kalojev estis jam pli frue elektita la persono de la jaro en Osetio.

Necesas tion ĝuste kompreni. Li ne estis nomumita heroo de la jaro tie, sed li iĝis la plej konata kaj la plej kompatata preskaŭ unuanime. En respubliko, kie forestas interna akordo post la Beslana tragedio, Kalojev estis eble la sola komune traktata persono, pri la aliaj (i.a. pri la respublikestro) regas poluse malsamaj opinioj. Klaras, ke li kelkoble iĝis viktimo de cirkonstancoj: pereis lia familio, li volis ke okazu justa juĝado, sed la svisa kompanio kaj eble ankaŭ la justico kvazaŭ volis prisilenti la problemojn (kiujn ja poste agnoskis). Por la socio en Osetio tradicie multe gravas pardonpeto (sangan venĝadon, ekzemple, siatempe oni povis halti plej efike nur per komuna pardonpeto de unu familio antaŭ la alia), kiun firmao Skyguide evitadis por ne preni sur sin respondecon. Okazis kultura miskompreno.

Pri la mortigo mem mi ial certas, ke okazis kiel Kalojev rakontis. Ili interparolis, tiun interparolon Nielsen (ja kompreneble) volis eviti. Laŭ Kalojev, Nielsen faligis fotojn de la familianoj de Kalojev, tio estis tro humilige por ke la lasta perdu kontrolon pri siaj agoj (des pli ke loka etiko postulas tujan reagon al ofendoj). Estis des pli facile por li koleriĝi, ĉar li, nesenbaze, sentis sin prava.

Estas ja facile por ni preni tiun aŭ alian flankon teorie, sed neniu el ni scias, kiamaniere persone ni agintus.

Pardonu, mi ne kaptas vian logikon, beĉjo.

> Mi ĉiam pensis, ke pardono estas kerna instruo de kristanismo.

Estas tre facile por ni babili pri tio, sed neniu povas kun iom granda certeco diri pri sia vivo post subita morto de ĉiuj plej karaj proksimuloj.

> Ĉu iu krom Kalojev provis venĝi

1. Ni ne scias. 2. Ni krome ne scias situaciojn de la aliaj familioj: en la kazo de Kalojev mortis lia tuta familio.
3. Jes, en Kauxkazio vengxo estas tradicie facila morala elekto, kiam aliaj eblecoj ne funkcias; en la antauxsxtata periodo tio estis la sola mekanismo, kiu subtenadis socian pacon en la regiono.

> provis venĝi

Estas konata fakto, ke Kalojev dum longa tempo penis ricevi ian justecon de la svisa sxtato. Li ne venis al Svislando por vengxi; se estus tiel, li “vengxus” pli frue. La kompanio ne agnoskis sian kulpon (kiu poste ja evidentigxis), li estis senespera; kaj okazis tragedio, pri kiu homoj en Euxropo (kaj ankaux multaj en Rusio) nun kulpigas lin.
Mi sincere kompatas na Nielsen. Sed mi vidas situacion tiel, ke li igxis viktimo de la sistemo, kie kompanioj ne agnoskas siajn problemojn kaj la sxtato subtenas tion. Aliaj vidas nur, ke venis sovagxa (ja tute ne, estas bone edukita moderna urbano) montarano kaj mortigis lin.